Mijn oplossingsgerichte daadkrachtformule

“Een voltijds zelfstandige job, negen paarden, het onderhoud van je domein: hoe heb jij dat in de afgelopen jaren voor elkaar gekregen? Waar haalde je de energie?”. Dergelijke vragen zijn me sinds mijn man zes jaar geleden stierf heel vaak gesteld.

Als antwoord op die vragen deel ik met jullie mijn oplossingsgerichte daadkrachtformule:

• Stap 1: Als je ergens last van hebt, buig het om naar een wens
• Stap 2: Maak die wens zo krachtig dat het een verlangen wordt
• Stap 3: Zet dat verlangen neer als een beslissing
• Stap 4: Realiseer je beslissingen: neem actie, in kleine stapjes

Mijn leven kent intussen een deugddoende nieuwe flow, mijn formule blijft ook daarin een constante.

Stap 1: Van last naar wens

Een van de moeilijkste vragen om te beantwoorden als je ergens last van hebt, is de oplossingsgerichte vraag “Wat wil je wél?”. Althans, voor mensen blijkt dat vaak moeilijk te zijn.

Mijn paard Djohar maakt mensen onmiskenbaar duidelijk hoe nuttig het is een duidelijk antwoord te hebben op die vraag. Djohar kan nogal eens opdringerig gedrag vertonen, en dat zorgt vaak voor irritatie bij de persoon die met hem wandelt. Als ik die persoon op zo’n moment vraag: “Wat wil je?”, geeft de eerste reactie meestal enkel de irritatie weer: “Dit paard is opdringerig, ik vind zijn gedrag vervelend”. Dat is niet het antwoord op mijn vraag, dus herhaal ik mijn vraag: “Wat wil je?”. Vaak is het antwoord dan “Ik wil hem niet zo dichtbij”. Ook dat antwoord brengt ons niet verder. Wat wordt precies bedoeld met ‘niet zo dichtbij’? Weten wat je niet wil, kan handig zijn als voorbereiding, niet als boodschap. Je kan immers enkel gaan voor wat je wél wil, toch?

De stap ‘van last naar wens’ kan ik best omschrijven als het instellen van je (figuurlijke) GPS. Als je de weg kwijt bent, is een GPS een heel handig ding. Het werkt echter alleen als je een adres ingeeft. Als je niets ingeeft, geeft je GPS enkel de plaats weer waar je op dat moment bent. En een adres moet specifiek zijn: “het strand” werkt niet als locatie, noch “niet naar Parijs”. Een GPS heeft concreetheid nodig: straat, huisnummer, plaats. Hoe specifieker je kan zijn wat het adres betreft, hoe groter de kans dat je geraakt waar je wil zijn.

Met de stap ‘van last naar wens’ is het precies hetzelfde. Een concreet antwoord op de vraag “Wat wil je wél?” is een eerste belangrijke stap. En vaak de moeilijkste.

Stap 2: Van wens naar verlangen

Stap 1 is een belangrijke stap om voorbij datgene te kijken waar je last van hebt, je komt er echter nog niet noodzakelijk door in actie. Een wens blijft immers vaak hypothetisch. Het is meestal een ‘ik zou graag’ dat zich vooral in je hoofd afspeelt.

“Die rommel staat in de weg, ik zou ‘ns naar het containerpark moeten.”

“Als mijn collega materiaal van me leent, brengt hij het zelden uit zichzelf terug: ik moet er bijna steeds zelf weer achter vragen. Ik zou het er eens met hem over moeten hebben.”

Herken je dit?

De sleutel tot daadkracht zit in stap 2. Als je je wens op een oplossingsgerichte manier gaat verkennen, kan die wens zo krachtig worden dat het een verlangen wordt.

Als je die rommel naar het containerpark brengt; als je dat gesprek hebt met je collega: welk verschil zal dat maken? Voor jou? Voor de andere(n)? Voor je zaak? …

Antwoorden formuleren op dergelijke oplossingsgerichte vragen doet de ‘goesting’ ontstaan die nodig is om vanuit eigen initiatief in actie te komen in plaats van vanuit het gevoel ‘dat je er nu toch eindelijk eens iets mee moet gaan doen’.

Daar start actie.

Stap 3: Van verlangen naar beslissing

Stap 3 is een logisch gevolg van stap 2. Als je door je antwoorden op de in stap 2 beschreven oplossingsgerichte vragen beseft dat datgene waar je naar verlangt zo veel goeds zou opleveren voor jou, voor de andere(n), voor je zaak,… kan het verlangen zo sterk worden dat het een beslissing wordt: “ik ga dit gewoon doen!”

“Ik ga naar het containerpark.”

“Ik ga dat gesprek met mijn collega inplannen.”

Op dit moment is de actie feitelijk al ingezet: je weet wat je wil, je ziet er de meerwaarde van in en je hebt ‘goesting’ om het te gaan realiseren.

Stap 4: Van beslissing naar actie, in kleine stappen

In stap 1 heb je een concrete bestemming ingesteld op je GPS.

In stap 2 heb je beseft dat je echt heel graag naar die bestemming wil omdat dat jou (en anderen) heel wat zal opleveren.

In stap 3 heb je je motor aangezet.

In stap 4 ga je rijden, en dat doe je in kleine stapjes. Er is immers in elk moment heel wat om rekening mee te houden: het gedrag van andere weggebruikers, wegenwerken, files, je wordt moe of je hebt honger. Of je rijdt door mooie plaatsen die je doen stilstaan om even te genieten. Misschien beslis je onderweg zelfs wel om je bestemming te wijzigen en stel je je GPS opnieuw in.

Dat is hoe ik leef

Ik weet wat ik wil. Ik voel de ‘goesting’ en de drive om dat te verwezenlijken omdat ik vanbinnen voel en weet dat het klopt en ik doe wat nodig is, in kleine stapjes, rekening houdend met de omstandigheden van elk moment.

Het is lang niet altijd fijn en comfortabel, het legt immers heel wat verantwoordelijkheid bij mezelf:

• het is aan mij om mijn last om te buigen naar een wens;
• Het is aan mij om van die wens een verlangen te maken;
• Het is aan mij om dat verlangen zo sterk te maken dat het een beslissing wordt;
• En het is aan mij om in kleine stapjes die beslissing waar te maken.

Het gaat wél altijd ergens heen in plaats van ergens van weg. En blijkbaar werkt dat.

Dat is hoe ik werk

Ik reik mijn oplossingsgerichte daadkrachtformule ook aan in mijn werk als oplossingsgericht coach en trainer. Een voorbeeld is de case van Iris, waarbij een lang aanslepende irritatie zich in twee weken tijd vertaalde naar een mindshift en resulteerde in concrete acties op weg naar een structurele oplossing:

Iris heeft last van collega’s artsen die telkens weer komen vragen om patiënten op te bellen omdat ze zeggen daar zelf geen tijd voor te hebben. Dat weegt enorm op Iris’ agenda, ze zou die taak terug bij de artsen zelf willen leggen maar toch doet ze de telefoons uiteindelijk steeds weer. Haar directe collega heeft voor zichzelf beslist dat hij die telefoons niet meer gaat doen. Hij is zo doordrongen van die beslissing dat zijn communicatie daarrond onmiskenbaar helder overkomt. Al gauw krijgt hij zelfs de vraag niet meer van de artsen. Iris – die is blijven steken in de last – wens fase (stap 1) blijft wel de vraag krijgen.

Stap 2 (het oplossingsgericht verkennen van de wens om die wens krachtiger te krijgen) bracht de ommekeer: Iris besefte en doorvoelde wat het haar zou opleveren als die telefoons effectief weer door de artsen zelf zouden gedaan worden, of in elk geval niet meer door haar.

Stap 3 (van verlangen naar beslissing) vloeide hier moeiteloos uit voort. Haar mindset had de switch gemaakt van “Kan ik dat wel maken?” naar “Dit is nodig” en twee weken later waren op haar initiatief de eerste stappen gezet in het uitwerken van een regeling met de artsen waar iedereen zich in kon vinden (stap 4).

Dus…

Zet jezelf aan het stuur! Train jezelf in het vinden van fantastische bestemmingen als alternatieven voor datgene waar je last van hebt, raak ervan doordrongen en sta versteld van jezelf. Je kan door het gebruik van de oplossingsgerichte daadkrachtformule heel wat bereiken dankzij – en niet ondanks – al wat op je pad komt…

Wendy Van den Bulck

Auteur van:

Verbindende Duidelijkheid. Als paarden je uitnodigen tot authentiek, oplossingsgericht leiderschap

Connective Clarity. When Horses Invite You to Take up Authentic, Solution Focused Leadership